Te

mooi

om

je

zorgen

te

maken

Klimmen is voor mij altijd net iets meer geweest dan alleen een fysieke activiteit. Ik ben opgevoed door mijn ouders, die in het verleden veel alpine klommen, en hun verhalen over het beklimmen van bergen met heel weinig uitrusting waren altijd fascinerend. Bovendien zijn onze klimwanden ook behoorlijk uitdagend, dus als ik wilde voorklimmen op onze thuiswanden, moest ik simpelweg leren omgaan met grote afstanden tussen de zekeringen en redelijke angst.

Het Verenigd Koninkrijk is een bijzonder land, omdat het naast veel sportklimmen en boulderen ook een enorme hoeveelheid tradklimmen biedt. Het is een cultuur die diep geworteld is in het Britse klim-DNA, en het is erg interessant om daarover te leren. Ik was altijd nogal terughoudend om enkele van de moeilijkere tradroutes in het VK te proberen, omdat ze er vaak objectief gezien erg gevaarlijk uitzien. Het plaatsen van zekeringen is vaak erg onzeker, en ik voel me nog steeds grotendeels als een beginner als het gaat om het plaatsen en vertrouwen van het materiaal.

Toen mijn vriend Neil Gresham in 2021 de eerste beklimming van Lexicon maakte, wist ik dat het een route was die er te goed uitzag om te missen. Het ligt in het prachtige landschap van het Lake District, hoog in de bergen, en combineert tradklimvaardigheden, een koel hoofd en het fysieke van sportklimmen op een perfecte manier.

De schaduw komt in de middag, dus we konden ’s ochtends wandelen en genieten van de zon en een praatje maken in de zon, terwijl ik de wand van opzij bekeek. Het zag er zeker intimiderend uit, maar de dag was te mooi om me echt zorgen te maken. Het was tof om de dag te delen met Neil en Craig Matheson, een andere lokale klimmer die talloze eerstbeklimmingen in de Lakes heeft gedaan.

Er zit een mooie eenvoud in omringd zijn door klimmers die dezelfde passie en levensvisie delen, en het maakt eigenlijk niet uit of het de eerste of honderdste keer is dat je elkaar ontmoet. Terwijl de schaduw dichterbij kwam, gingen we naar de top van de rots en abseilde Neil langs de lijn om die schoon te maken, wat kalk aan te brengen en me de plekken voor het materiaal te laten zien, terwijl ik ongeveer 8 meter rechts ervan hing om een goed overzicht te krijgen. Ik gebruikte ook video’s op mijn telefoon om de beta zo goed mogelijk te visualiseren.

Neil en Craig deden geweldig werk om me af te leiden en de sfeer luchtig te houden, maar vlak voordat ik vertrok, nam ik een minuut om me te herpakken en me bewust te worden van wat er ging gebeuren. Ik voelde me ontspannen, maar de eerste meters waren al een beetje verrassend. Het klimmen was niet al te moeilijk, maar behoorlijk gedurfd, en ik was niet zeker of de randjes stevig waren. Het lag vooral aan het feit dat ik niet gewend was om op dit specifieke type rots te klimmen, en het ging niet helemaal zoals ik had gehoopt. Toen ik 15 meter boven de grond kwam, waar je goede cams kunt plaatsen, deed ik dat snel en precies. Op het richeltje liet ik mijn kniebeschermer achter en ontspande me. Alsof het gewoon een andere sportklimroute was.

Het lastige aan Lexicon is dat het zwaarste gedeelte lang en meedogenloos is, helemaal tot het einde. Elk greepje is vrij uniek, en kennis van elke rand en kristal is heel belangrijk. Omdat ik voor een flash ging en de passen niet had geoefend, werd ik soms verrast. De eerste vijf passen gingen perfect, maar daarna begon ik te improviseren, de grepen waren iets anders dan ik had verwacht, en ik was mijn flow aan het verliezen. Ik werd niet echt moe, maar ik had gehoopt op wat meer marge. Naarmate ik hoger kwam, had ik moeite om me te blijven concentreren. Toen kwam ik bij de laatste twee moeilijke passen.

Het kleine crimpje met links, het tweevinger-pocketje met rechts, en dan de laatste moeilijke beweging – een dynamische beweging naar een gleuf. Het probleem is dat je het niet echt gecontroleerd kunt doen, zeker niet als je moe bent. Ik improviseerde, veranderde een voetplaatsing, en nog een keer, maar de laatste verandering voelde goed. Dus ik ging er gewoon voor, zonder na te denken. Ik kreeg de gleuf te pakken, nog steeds zonder veel emotie, want er waren nog twee bewegingen te gaan. Het bereiken van de laatste rand was geweldig, maar ineens begon ik te beseffen wat er net was gebeurd. Ondanks de enorme vreugde trilde ik een beetje. Ik was echt blij dat ik die val niet hoefde te testen.

Bedankt, Neil, voor het openen van deze route, en bedankt voor het zekeren! Lexicon flashen betekent veel voor me, en het betekent nog meer dat jij aan de andere kant van het touw stond!