De Crux Passeren – Empowerment door Klimmen
06/25

@Roo Smith & Noah Kane
Roo Smith & Noah Kane
Drew Bates
Klimmen gaf Katie Lambert niet alleen een doel in haar leven. Het voorrecht van passie. Voor haar voelde het noodzakelijk om haar vuur te gebruiken als een daad van wederkerigheid die de bredere klimgemeenschap dient en vrouwen inspireert om het voortouw te nemen. "Ik heb dit alleen kunnen doen dankzij de vrouwen voor mij, die ruimte maakten voor mijn generatie om een plek te hebben in de arena van het rotsklimmen".
Klimmen is niet langer obscuur. Het is niet alleen voor de dwalende tieners of buitenbeentjes van de samenleving. De deuren zijn breder geopend. Met sportscholen overal is het voor mensen gemakkelijker geworden om kennis te maken met de sport. Dit is niet altijd het geval geweest, vooral niet voor vrouwen. In de herfst van 2005 werd Steph Davis de eerste vrouw die de Salathe Wall van El Capitan vrij beklom, slechts 10 jaar na Lynn Hill's historische vrije beklimming van de Nose.
Afgezien van die grote prestaties voor de sport, kwamen de prestaties van vrouwen in het klimmen op de achtergrond. In een door mannen gedomineerde sport maakten vrouwen achter de schermen vooruitgang in de klimwereld. Niet omdat ze minder capabel of indrukwekkend waren, maar vanwege een gebrek aan aandacht voor niet alleen de prestaties van vrouwen, maar ook een gebrek aan blootstelling aan de buitenruimtes.



Voor Katie Lambert ontstak deze historische prestaties van vrouwen, samen met enkele toevallige ontmoetingen op de rots, een vuur in haar. Het zien van andere vrouwen die routes leidden en enkele van de meest iconische lijnen ter wereld beklommen, deed haar geloven dat zij dat ook kon – ze zag zichzelf op de rots. In een tijd vóór sociale media en de popularisering van het internet was blootstelling zeldzaam maar invloedrijk.
"Mijn grootste hoop voor vrouwelijke klimmers is dat het een middel kan zijn voor hen om de wereld en zichzelf te ervaren. Weten dat je jezelf kunt redden in situaties die extreem, maar toch buitengewoon zijn."
De toekomst is vrouwelijk. Het is niet langer ongebruikelijk om alleen vrouwen te zien klimmen, samen bergen te beklimmen en voortdurend grote stappen te maken en normen te stellen in de sport voor zowel mannen als vrouwen. Klimmen is een ruimte geworden voor iedereen. Meer vrouwen, mensen van kleur en queer gemeenschappen zien zichzelf vertegenwoordigd in de sport. Deze geweldige ruimte die we allemaal kennen en liefhebben, is een kans geworden voor alle mensen om het hun eigen te maken en een persoonlijke liefde voor de klimsport te ontwikkelen, ongeacht hoe anders dat eruit kan zien in vergelijking met de persoon naast hen.




Met deze explosieve groei in de sport blijven er vragen. Hoe leiden we al deze nieuwe mensen op in de sport zodat ze veilig recreëren? Is er een grens aan hoe ver vrouwen en de klimsport kunnen gaan? Wat komt hierna? We hebben misschien geen antwoorden, maar één ding is zeker: vrouwen zullen een grote rol spelen in wat er ook komen gaat. Ze zullen elkaar blijven ondersteunen door middel van mentorschap, ondersteunende samenwerkingen en het delen van verhalen en ervaringen. Dit is de draad die ons allemaal verbindt, het touw dat ons naar de top brengt.
"Alleen in tijdschriften had ik vrouwen buiten zien klimmen. Een vrouw in het echt zien klimmen was een inspirerend moment, waarin het voelde alsof ik dat ook kon. Het ontbrandde een vuur dat nog steeds brandt."


