Felix Meier en het verhaal van de Barryvox
09/2022
Het verhaal van lawinepiepers is ook het verhaal van Felix Meier. Deze elektronica ingenieur en alpinist is bijna vier decennia betrokken geweest bij hun ontwikkeling. Bijna niemand anders ter wereld kan zijn kennis evenaren op het gebied van de technologie van deze apparaten.
Hoe de lawinepieper in Zwitserland arriveerde
Felix Meier heeft twee grote hobby's: de bergen en zijn werk als ingenieur. "En ik kan ze beide combineren," zegt de man uit de regio Zürich Unterland. Een van de producten van deze combinatie is de nieuweBarryvox® S ↗.We hebben drie jaar gewerkt aan de ontwikkeling ervan. We waren nooit tevreden en wilden altijd een nog beter product," legt Meier uit. Hij is een ingenieur en een uitvinder, die ook apps ontwikkelt en van orchideeën houdt. Als je naar hem luistert, heb je de indruk dat hij op zijn minst de helft van zijn leven in de bergen heeft doorgebracht. Als kleine jongen met zijn vader, vervolgens met het bergteam van de Velddivisie 6, als gids bij de SAC Zwitserse Alpenclub en in de Internationale Commissie voor Alpiene Redding (ICAR). Meiers activiteiten betekenden voortdurende betrokkenheid bij lawines en hun gevaren en als het gaat om de ontwikkeling van lawinepiepers is hij een soort wandelende encyclopedie.
"Het begon allemaal ongeveer 50 jaar geleden. Tijdens een skitrip naar Alta (Utah) kwam John Lawton uit Amerika in contact met enkele Amerikaanse lawineonderzoekers en bedacht hij het oorspronkelijke idee. Het apparaat, genaamd Skadi, werkte op een frequentie van 2.275 kilohertz en had een maximaal bereik van 25 meter. In 1968 werd het getest bij het lawineonderzoekscentrum in Davos, waardoor deze nieuwe uitvinding de aandacht van het leger trok. Het leger gaf vervolgens opdracht tot de ontwikkeling van een eigen apparaat - de legendarische Barryvox® VS-68 - met meer dan dubbel het bereik, legt Meier uit, die deelnam aan de eerste militaire veldtests met de VS-68 in de winter van 1972-73. In 1974 werd het apparaat beschikbaar gesteld voor consumenten. Echter, tegen die tijd lanceerden ook andere fabrikanten uit verschillende landen producten. Deze werkten met verschillende frequenties, wat betekende dat er geen algehele compatibiliteit tussen apparaten was - een probleem dat rampzalig kon zijn in een noodsituatie. Destijds maakte ik deel uit van de Commissie die verantwoordelijk was voor het vaststellen van een gemeenschappelijke frequentie voor de Duitse DIN-standaard - en was bijna wanhopig. Na ongeveer twee jaar zijn we eindelijk geslaagd. We zijn overeengekomen op 457 kilohertz, de frequentie van de VS-68, aangezien dit een groter bereik mogelijk maakte."
"De Barryvox S zal nog vele jaren de norm bepalen."
Meer lawinepiepermodellen volgden. Deze waren lichter en hadden in plaats van één antenne twee en vervolgens drie. En nu - tien jaar na de laatste nieuwe ontwikkeling - is de Barryvox® S gearriveerd. Wat maakt het anders dan eerdere apparaten en waarom duurde de ontwikkeling zo lang? Het belangrijkste voor een lawinepieper is de duidelijkheid van de ontvangen signalen. Dus wilden we alle interferentie - zowel intern als extern - elimineren. Dit klinkt misschien eenvoudig, maar het betekent eigenlijk een uitgebreide reeks metingen. De plastic behuizing nam ook veel tijd in beslag om te ontwikkelen: "We hadden minimale toleranties nodig - we konden het risico niet lopen dat de aan-uit schakelaar plotseling zou stoppen met werken. Speciale gereedschappen waren nodig om de behuizing te maken. En deze moesten we eerst produceren." De ontwikkelaars hebben lang gewerkt aan een moeilijk probleem: het scheiden van individuele signalen in het geval van meerdere begraven slachtoffers. Het nieuwe apparaat is in staat om signalen van alle zenders even goed te ontvangen, ongeacht de afstand, om een duidelijke plaatsbepaling van begraven slachtoffers mogelijk te maken. Meier, die bergen over de hele wereld heeft bezocht, is tevreden met de nieuwe Barryvox® S. "Met dit apparaat verleggen we de grenzen van fysieke haalbaarheid. De Barryvox® S zal vele jaren lang normen stellen," aldus de expert, eraan toevoegend: "Een lawinepieper kan alleen maar zo goed zijn. Als je het niet kunt bedienen in je slaap en in elke denkbare en ondenkbare situatie, dan zal zelfs het beste apparaat geen nut hebben. Mijn advies is om je aan te melden voor een cursus en dan jaarlijks te oefenen, oefenen en opnieuw oefenen."
