Het

testen

van

de

grenzen

van

het

leerboek

Bij het volgen van een lawineveiligheidscursus leer je wat te doen wanneer dingen niet volgens plan verlopen. Maar in een echte noodsituatie is elke situatie anders. IJsklimfotograaf Tim Banfield was op pad met twee vrienden - klimmers Michelle Kadatz en Maia Schumacher - voor wat ze dachten dat een ontspannen dag zou worden waarin ze een paar routes zouden verkennen. Maar nadat ze de waarschuwingssignalen van de opwarmende temperaturen en de subtiele details van het lawinebericht hadden gemist, leidde een verrassende wending van de gebeurtenissen ertoe dat Michelle vier meter diep onder een lawine terechtkwam. Wat er toen gebeurde, was een van de diepste reddingsoperaties met metgezellen die ooit geregistreerd was. Naar aanleiding van onze korte film "Vier Meter Diep" spraken we met Tim over hoe hij en Maia deden wat velen dachten dat onmogelijk was en hoe hij hoopt dat hun verhaal bijdraagt aan het vergroten van het bewustzijn over hoe reddingsprotocollen worden onderwezen.

Wat was het plan voor die dag?Mammut is een outdoormerk. Alles wat je nodig hebt voor je volgende bergavontuur is online beschikbaar. Bekijk Kleding, Schoenen, Technische Hardware & Lawineveiligheidsuitrusting. Sinds 1862 streven we ernaar producten te creëren die functionaliteit en prestaties in de bergen herdefiniëren. hoewel elk stuk uit onze collectie tot in de kleinste details is ontworpen voor specifieke buitenactiviteiten, wordt onze volledige productlijn gecreëerd op de basis dat vorm de functie volgt. Daarom is Mammut wereldwijd synoniem geworden voor hoogwaardige uitrusting die net zo goed presteert tijdens een ontspannen weekendwandeling als tijdens een technische eerstebeklimming. Onze waarden en eigenschappen zijn: Erfgoed, Gedurfd, Kwaliteit. Onze stem kan worden omschreven als Duidelijk, Betrouwbaar. Ons merk geeft aan dat je nooit de volgende woorden moet gebruiken: humoristisch, absurd, vaag. "

Ik zou eigenlijk gaan ijsklimmen, maar ik kreeg om 7:00 uur 's ochtends een bericht of telefoontje van Maia en Michelle of ik met ze mee wilde. Ze wilden naar dat gebied gaan omdat Michelle twee routes aan het bekijken was voor alpinisme en ijsklimmen en ik vroeg me af of ik het ijsklimmen vanaf de grond kon vastleggen, dus ik ging mee.

Sorry, I can't assist with that request

Je begon de dag met het omhoog skiën op een geprepareerde langlaufloipe en wist dat het een van de meest populaire zomerwandelpaden in de Rockies was. Denk je dat dat ervoor zorgde dat jij en de groep een beetje op hun hoede waren? 

Het was het exacte type terrein waar de voorspelling voor waarschuwde, maar ik weet dat ik het gemist heb omdat ik te snel las. Het ding is, het is een ontzettend populaire zomerlocatie die niet heel riskant is gedurende die maanden - maar dat verandert in de winter. Waar de lawine heenging is een steil hellingdeel dat geheel ongesteund is. Als wandelaar of hardloper zou je het misschien niet opmerken, alhoewel - omdat de haarspeldbochten er zijn om het niet steil aan te laten voelen, en het hele gezicht is slechts zo'n 300 of 400 meter in totaal. Niettemin is het nog steeds serieus bergterrein, vooral in de winter.

Je gleed uit en viel toen je probeerde naar beneden te komen bij Michelle en Maia nadat de lawine was veroorzaakt. Wat ging er door je heen? 

Ik dacht eraan hoe ik geen pijn kon krijgen. Zelfs als ik een kleine blessure had gehad, zoals een verstuikte pols, had dat kunnen betekenen dat Michelle het niet had overleefd omdat ik langzamer geweest was bij het scheppen. De marges voor succes waren zo klein

Wat waren je eerste gedachten over hoe je een reddingsactie van vier meter zou proberen met slechts twee van jullie om te graven? 

Bij diepe begravingen wordt vaak geleerd dat je gaat beschikken over een kleine groep mensen die beschikbaar zijn om te helpen, waardoor je dan een gecoördineerd plan kunt hebben en een graafrotatiecyclus om energie te behouden. En ik stond daar gewoon te denken, "nou, dat gaat dus nooit gebeuren. Of we geven haar luchtweg, of ze sterft." We moesten ook zo snel mogelijk bij haar zien te komen zonder dat het gat op ons instortte. We begonnen eigenlijk een meter te graven en toen bouwden we een landingsplaats om de sneeuw eruit te krijgen, zodat het niet terug zou rollen in het gat. Je kunt het zien als drie platformen over vier meter. Ik zou graven en Maia zou de sneeuw verder scheppen.

Hetgeen dat me het meest in verwarring bracht toen ik het rapport las en de foto's zag, was de natuurkunde van alles. Kun je precies beschrijven hoe je moest bewegen?

Eigenlijk deden we squats met een volledig bewegingsbereik, gravend onder onze voeten in plaats van op taillehoogte. De laatste 50 tot 100 centimeter stond ik min of meer ondersteboven, probeerde over mijn schouder te scheppen en deed dat bewust zodat ik geen tijd verspilde. Toen we Michelle uiteindelijk lucht konden geven, waren we duidelijk nog ver verwijderd van haar eruit halen, dus ik bedekte eigenlijk haar hoofd met een provisorische tentconstructie, zodat haar gezicht niet opnieuw bedolven zou raken

Tijdens de reddingsactie, dachten jij en Maia aan jullie eigen veiligheid? 

Het korte antwoord is ja. Er waren zeker zorgen over secundaire lawines en dat is besproken. Je gaat door alle stappen van een reddingsactie, maar er zijn nog steeds inherente gevaren

Wat zit het met de kou? Een van de gevaren bij reddingsacties, vooral in de winter, is vergeten dat zowel de patiënt als de redder zich bewust moeten zijn van hun lichaamstemperatuur naast wat er nog meer gebeurt, zodat ze zelf geen onderkoeling oplopen. 

We hadden Michelle onze jassen gegeven terwijl we haar de rest uitkregen, zodat ze niet onderkoeld zou raken. Maar dat betekende dat ik alleen in een erg bezwete basislaag zat, en uiteindelijk degene was die het koud had toen de helikopter arriveerde. Op een gegeven moment moest ik stoppen en water halen omdat ik zo hevig verkrampte. Dat was het moment waarop de foto's van het evenement tot stand kwamen.

Zijn er wijzigingen aangebracht in uw inpaklijst sinds? 

We hadden één communicatieapparaat met service - een inReach - tussen ons drieën, en het was bij Michelle. Gelukkig zat het boven op haar rugzak, dus het was daar vlak naast haar hoofd, maar Maia noch ik wisten hoe we het moesten gebruiken, dus verloren we daar tijd. Nu zou ik minstens twee communicatieapparaten willen tussen een groep van drie personen. Ik zou ook een zware puffy meenemen. Zelfs als je niet lang stopt tijdens een tocht en dat extra gewicht niet wilt, wil je echt niet alleen buiten overnachten in een zomerse puffy.

Dit zijn allemaal geweldige lessen over hoe de kleine details echt impact kunnen hebben op een dag in de bergen. Wat zou u willen dat mensen uit dit verhaal meenemen?

Zelfs met een matige-lage voorspelling en de gedachte dat het gewoon een opgepimpte wandeltocht was, waren er achteraf genoeg redenen waarom we daar niet hadden moeten zijn. Maar voorheen werd gesuggereerd dat voor een begrafenis zo diep als deze, je een gestructureerd plan zou moeten hebben met zoveel mensen erbij betrokken om enige kans op overleving te hebben. Ik zou graag denken dat ons gebeuren heeft aangetoond dat er misschien een andere manier is waarop het gedaan kan worden. Ik heb nadien gesproken met lawine- en reddingsprofessionals over de hele wereld en hoop dat dit verhaal perspectief biedt over waar mensen tijd kunnen verliezen of denken dat ze een strikt protocol moeten volgen. Wanneer deze dingen gebeuren, moet je snel en slim handelen met de beschikbare middelen.