Freeriden

op

een

actieve

vulkaan

Shanty Cipolli reisde toch door Zuid-Italië. Voor zijn ArroSKIcini-project had de Italiaanse freerider en berggids de Apennijnen doorkruist. We begonnen onze tocht aan de voet van de Etna rond eind maart, wandelend door sinaasappel- en citroenboomgaarden. Destijds was het moeilijk voor te stellen dat we binnenkort op ski's zouden staan, glijdend over met zwart lavazand bedekte sneeuwrijke gebieden.
Het is een zeldzaam natuurverschijnsel. Een halve meter verse sneeuw had zich op de Etna opgehoopt. Vervolgens werd de vulkaan actief, spuwde rook en as. Ontelbare lapilli - steengrote vulkanische sintels - vielen neer op de verse sneeuw om een dun, zwart deken te vormen. De voortdurende zoektocht naar adembenemende locaties leidde tot een onverwachte en werkelijk unieke kans: skiën van een actieve vulkaan af - Shanty Cipolli ging deze kans niet laten schieten.
Toen hij contact met ons opnam, wisten we meteen dat we gewoon moesten meedoen. Maar wat met het risico?

Weinig mensen kennen de 3.340 meter hoge Mount Etna zo goed als Nuccio Faro. Toen de vulkaangids over het project hoorde, dacht hij: "Deze jongens zijn gek. Ze hadden elke imposante berg in de Alpen kunnen kiezen, maar ze gaan voor Etna?"
Maar hij raakte al snel enthousiast over het idee. “Dit jaar was uitzonderlijk. Er waagden zich maar weinig rondleidingen op Mount Etna, er lag 50 cm verse sneeuw en kort daarna barstte de vulkaan uit. Het was een waar spektakel van de natuur."
Met zijn expertise in de hoogste actieve vulkaan van Europa was Nuccio de ideale metgezel voor het team. "Ons veilige venster van gelegenheid was kort, aangezien de vulkaan zich voorbereidde op een nieuwe explosieve fase. Bevingen, explosies, ontsnappende gassen en windrichting - alle signalen die constant tijdens de reis moesten worden gecontroleerd

Op dag één bracht een bus het team naar het startpunt. Twee dagen eerder had het gesneeuwd op de Etna voordat een uitbarsting alles bedekte met vulkanische stenen. Shanty controleerde de omstandigheden, hopend te ontdekken of de zwart-witte berg mogelijk was op ski's.
Het klauteren over de zandachtige lapilli vergt veel energie. "Het is echt vermoeiend om over dit zand te komen. En het kost veel moeite om al onze uitrusting naar de top te slepen," zei Shanty. Harken en schoppen waren in de uitrusting opgenomen om de stenen uit de sneeuw te verwijderen. Anders zou de wrijving te groot zijn en zou het onmogelijk zijn om op het oppervlak te skiën.
Bij zijn eerste pogingen raakte Shanty vaak vast in het vulkanisch gesteente. Gelukkig veroorzaakten zijn zeldzame valpartijen niets ernstigers dan gelach. De ongebruikelijke omstandigheden maakten het werk zwaar voor het team en waren zwaar voor de uitrusting, en geïsoleerde hete asdouches brandden kleine gaatjes in hun kleding. "Mijn jas is iets minder waterdicht dan hij was," grapte Shanty

De freerider was diep onder de indruk van het landschap. "Tijdens de beklimmingen voelde ik de explosies en trillingen. Dit stelde me in staat om de natuur in al haar kracht en schoonheid te ervaren. Boven werden we begroet met adembenemende uitzichten over rokende kraters helemaal tot aan de Middellandse Zee. Ik voelde de kracht van de natuur intenser dan ooit tevoren

Als het team voor de laatste keer vertrekt, is iedereen uitgeput. "We zijn gesloopt," zegt Shanty. "Iedere keer dat je klimt en je een weg baant over dit zand, put het je uit. En het is 3.000 meter naar de top!" Hij bekijkt zijn ski's, die zwaar bekrast zijn door de vlijmscherpe lapilli. Lachend houdt hij ze omhoog voor de camera. "Laten we eens zien of ze de dag overleven. In ieder geval weten we nu dat ze geschikt zijn om op rotsen te skiën."
Nog één keer. Adembenemende afdalingen over een maanlandschap. Kolommen rook, trillingen en het monochrome samenspel van kleuren tegen een droomachtige achtergrond. Spectaculaire opnames, maar bovenal een blijvende ervaring voor het hele team. "De as op de sneeuw maakte de afdaling op ski's echt iets bijzonders," beschrijft fotograaf en videograaf, Thomas Monsorno. "Het kijken naar Shanty die witte sporen trok in de laag zwarte as deed me echt beseffen hoe bijzonder de aard van de berg is. Het was echt een unieke freeride-ervaring